Günümüzde herkes sertifika ve rozet kavramına aşinadır. Kullanımları tarihte geçmiş zamanlarda da oldukça sık kullanılmaktadır. Fakat bunları anlatırken geleneksel ve dijital olarak ayırabiliriz. Bu iki belgenin geleneksel hali teknolojinin hayatımıza girmesinden önce sıkça kullanılmıştır. Bunları dijitallerinden ayıran unsurlar somut yapısıdır. Kullanımları uzun zamandır insan davranışının yaratılmasında, evriminde ve değiştirilmesinde bir ürün olmuştur. Çok çeşitli işlevleri ve amaçları yerine getirirler.
Bir eğitimi başarılı bir şekilde tamamladığınızda sertifikaya sahip olursunuz. Bu belgeler aldığınız eğitimdeki bilgileri artık yetkin bir şekilde kullanabileceğinizi gösterir. Bu belgelerin tarihi aslında çok eskidir. Resmi bu belgeler neredeyse 500 yıl öncesine dayanıyor. 1518’de Thomas Linacre, doktorlar için uygulama ruhsatı vermek ve doktor olmadığı halde doktorluk yapanları cezalandırmak için VIII.Henry’ye doktorlar koleji kurma izni için dilekçe verdi. Böylelikle Londra’da tıp eğitimi veren bir okul oldu. Zamanla bu , Londra’daki Kraliyet Hekimler Koleji oldu . Aday doktorlar, klasik eğitim aldıklarını ve doğru tıbbi bilgiye sahip olduklarını kanıtlamak için sınavlara giriyorlardı ve bu sınavları geçmek zorundaydılar. Sınavı geçip başarılı olan doktorlara bu belgeleri verdi. Tarihten hemen hemen her ülkede bunlar bulunurdu. Feshedilmiş Sovyetler Birliği’nin üretilen malların daha yüksek kalitede olup olmadığını onaylamak için kullanılan kendine özgü SSCB Devlet Kalite İşareti belgesi vardı.
21.yüzyıl ile beraber dijital sertifikalar hayatımızda sıkça yer aldı. Özellikle iş başvurularında CV kullanımının artmasıyla beraber bu belgelere de talep arttı. 2020 yılında başlayan Covid-19 pandemisiyle beraber insanlar evlerinde kendilerini geliştirebilecekleri eğitimlere yoğunlaştılar. Aldıkları bu eğitimleri CV’lerinde kullanmak istiyorlardı. Bu nedenle artık alınan eğitimin sonunda bu belgeleri veren kurumlar daha çok tercih edilmeye başlandı. Böylelikle aldıkları belgeleri onların iş başvurularında diğer kişilerden öne çıkmalarını sağlıyor.
Geçmiş zamanlarda düzeni sağlayabilmek için ve rütbe belirlenmesi için rozetler kullanılırdı. Ülkeler tarafından askerlerinin rütbelerini belirlemek için tarihte sıkça kullanılması tercih edilmiştir. Bu belgeler çok çeşitli işlevleri ve amaçları yerine getirebilir. Gelenekseller, genellikle verilen bu belgelerin neyi temsil ettiğinin grafik temsilcileridir. Örneğin, bir izci liyakatı, rozetin konusunun ne olduğuna dair sembolik bir grafiğe sahiptir. Bir kolluk kuvvetinin genellikle bir yaptırım sembolü olan bir yıldız şeklindedir.
Teknolojiyle beraber artık bunlarda dijitalleşmiştir. Dijital olanlar farklı bir durumda bulunur; bu nedenle benzersiz bir tanıma sahiptirler. Bir öğrenme sonucunun dijital bir temsili olarak tanımlamıştır. Bu belgeler, yeterlilik, yetkinlik veya yumuşak bir beceriyi temsil edebilir. Ford, Izumi, Lottes ve Richardson (2015) bir dijital halini “bir kazananın başarısının, becerisinin veya eğiliminin yalnızca görsel bir temsili” olarak tanımladı. Bunlar, bir web sitesinde veya başka bir çevrimiçi sayfada gösterilen logoların veya simgelerin dijital temsillerinden oluşur (Educause, 2012). Bir bireyin bildiklerini ve gösterebileceklerini yakalamanın ve iletmenin yeni bir yoludur (Finkelstein, Knight ve Manning, 2013). Dijital halleri, bir ürün yaratmak, bir takıma katılmak, bir makale yayınlamak, bir seminer öğretmek gibi bir hedefin gerçekleştirildiğini ifade edebilir. Geçmişte, bu belgeler bir kuruluş tarafından adlandırılıyordu ve gruba bağlıydı, ancak önemli öğrenmeyi tanımlamanın ve izlemenin bir yolu yoktu. Ayrıca, bu teknolojinin kullanılması, kişilerin dijital sertifika ve rozetlerini depolamasına, izlemesine ve bunlarla iletişim kurmasına olanak tanır. Tarihsel bağlamda sembolizm, iletişimde ve insanlığın varlığını anlamada bir rol oynamıştır ve bu belgeler sembolizmin bir uzantısı haline geldi. Tarihin eski zamanlarından beri sıkça kullanılan teknolojiyle beraber 21.yüzyılda dijitalleşerek değişen sertifika ve rozetler oldukça önemlidir.
